சலனம்

நீர்ப்பரப்பு.
துளிநீர் விழ
குழித்து விழுங்கும்.

மோதல்

கொல்லையில்
நின்றபடி தங்கை

ஸ்வாசத்தில் இருத்தல்

மனப் பரப்பில்
மண்துகள்களாய் விரவிக் கிடக்கிறது வெறுமை.
ஒன்றுவிடாமல் பொறுக்கி
ஒரு குடுவையில் அடைத்து
விதியின் கடலுள் வீசியெறிந்தேன்.
அலையடித்து
கரை திரும்பியது குடுவை.

க் கவிதை

க்கொன்று
என் சிந்தையுள் நுழைந்தது.

காற்றொடு கலப்பேன்

இருட்புதர்
விரவிக் கிடக்கும்
வனம்.

எழுத்தாளர் மரித்துவிடுகிறார்

நீர்மீது
நடந்து சென்றது
காற்று.

நிலா விருந்து

ஒரு பௌர்ணமி இரவில்-